Εδώ Πολυτεχνείο

Υπάρχουν ορισμένες θεματικές που δύσκολα μπορείς να αναπτύξεις μέσα στην τάξη του Νηπιαγωγείου. Οι λόγοι ποικίλουν κάθε φορά. Ηλικία των παιδιών και ωριμότητα. Πολιτικές πεποιθήσεις. Ιστορικό γονέων και παππούδων. Προσωπικές αντιλήψεις. Γνώση ή εν μέρει γνώση του αντικειμένου. Συναισθηματισμός.

"Το Πολυτεχνείο"

Εμείς αποφασίσαμε, έπειτα από συζήτηση και σκέψη να ακουμπήσουμε το θέμα αυτό λιγάκι διαφορετικά. Μέσα από την σκοπιά ενός "άλλου", άγνωστου σε εμάς. Ενός γάτου που έτυχε να ζήσει τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Που δεν κρίνει τα γεγονότα, παρά μόνο τα αφηγείται. Με λόγια και εικόνες.

Παρακολουθήσαμε το εκπαιδευτικό βίντεο "12410 Και 1 Τριαντάφυλλα" και συζητήσαμε για τα συναισθήματα που μας προκαλεί. Κάποια από τα παιδιά δε χρειαζόταν να μας πουν γιατί φαίνονταν στο πρόσωπό τους. Λύπη, στενοχώρια, πόνος, θυμός, αδικία.

Αποφασίσαμε να ζήσουμε στιγμιότυπα της ιστορίας που είχαμε δει αναλαμβάνοντας να σώσουμε κι εμείς τον μικρό γάτο περνώντας διάφορα εμπόδια. Τα τανκς, τους αστυνομικούς και τα όπλα (τα παιδιά διάλεξαν μέσα από τις γωνιές του αντικείμενα που θα αντιπροσώπευαν τα εμπόδια).

Αναφερθήκαμε εκτενέστερα στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν την περίοδο του Πολυτεχνείου διαβάζοντας το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά: Η εξέγερση του Πολυτεχνείου και αναλύσαμε τους κύριους χαρακτήρες της εποχής εκείνης. 

Διαχωρίσαμε τις έννοιες της Δικτατορίας και της Δημοκρατίας. Αποφασίσαμε να ταξινομήσουμε το τι επιτρέπεται να κάνουμε και τι όχι στις αντίστοιχες περιόδους. 

Μια από τις επόμενες ημέρες λάβαμε δύο φακέλους με το ταχυδρομείο. Ο ένας φάκελος ήταν μαύρος και μέσα υπήρχε ένα ασπρόμαυρο παραμύθι, ενώ ο άλλος φάκελος ήταν πολύχρωμος και μέσα υπήρχε ένα έγχρωμο παραμύθι. Οι φάκελοι είχαν αποστολείς την Δικτατορία (ασπρόμαυρο παραμύθι) και την Δημοκρατία (έγχρωμο παραμύθι). Διαβάσαμε το ιδιαίτερο παραμύθι της Κωνσταντίνας Αρμενιάκου: Η κυρά Δημοκρατία στην έγχρωμη έκδοσή του (μιας και αυτό επέλεξαν τα παιδιά) και προσπαθήσαμε να βάλουμε σε μια σειρά το ανακατεμένο ασπρόμαυρο παραμύθι της Δικτατορίας.

Συζητήσαμε για το πως ήταν το χωριό και οι άνθρωποί του όταν ήταν αρχηγός η κυρά Δημοκρατία και πως όταν αρχηγός ήταν η Ρία η Δικτατορία. Αποφασίσαμε να φτιάξουμε δύο διαφορετικές χώρες βάσει των δύο αυτών προσωπικοτήτων.

Παρατηρήσαμε τα μαύρα ρούχα της Ρίας της Δικτατορίας αλλά και τα χαρούμενα, πολύχρωμα ρούχα της κυρά Δημοκρατίας και αποφασίσαμε να εργαστούμε πάνω σε αυτά δημιουργώντας τις δικές μας φιγούρες.

Ακούσαμε τραγούδια συνυφασμένα με την περίοδο του Πολυτεχνείου. Μας άρεσαν όλα, μα ξεχωρίσαμε τα ακόλουθα: Ένα το χελιδόνι (Γρηγόρης Μπιθικώτσης) - Ο δρόμος (Μάνος Λοϊζος) - Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο (Τάνια Τσανακλίδου). 

Εργαστήκαμε φτιάχνοντας ένα εικονόλεξο για το τραγούδι: "Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο". Το τραγουδήσαμε, το ζωγραφίσαμε, το αγαπήσαμε.

Αναπαραστήσαμε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου αναλαμβάνοντας ρόλους εναλλάξ (Αστυνόμοι - στρατιώτες - τανκς/ φοιτητές - άμαχος πλυθησμός) και με ελεύθερη απόδοση από τα παιδιά.

Στην δική μας αναπαράσταση κανείς ΔΕΝ σκοτώθηκε. Αφήσαμε τα όπλα κάτω. Πιάσαμε τα γαρύφαλλα και συμμετείχαμε στον αγώνα των αδελφών μας.

"Όλοι μαζί, όλοι μαζί  είμαστε πάντα πιο δυνατοί"

(σύνθημα από το βιβλίο της Κυρά Δημοκρατίας)